Historia pewnej miłości ,,Cukiernia''

Rano, gdy się obudziłam, przez myśl przemknęła mi myśl, że to wszystko to tylko sen. Wstałam, umyłam się, zjadłam śniadanie i usiadłam przed komputerem. Miałam jedną wiadomość. Czyżby to był Mateusz?...
Nie,... to tylko Zośka. Napisała do mnie:
- I co napisał do Ciebie?
- Nie, nie napisał, dał sobie ze mną spokój, ale nie psuj mi humoru. Tak, wiem, wiem, mówiłaś, że będę żałowała, ale co zrobić? Już za późno...- odpisałam
- Ok, to co idziemy na miasto? Muszę kupić sobie buty do sukienki, a przy okazji może wstąpimy gdzieś na duże lody? No wiesz, takie na poprawę humorku.. :)

Historia pewnej miłości... ,,Poszukiwanie''

Hej kolejna część. :) Komentujcie :* Miłego czytania.

...............

Wyszłam z autobusu. Na początku żałowałam, że jednak nie dałam mu tego numeru. W końcu taki przystojny, wesoły no i inteligenty rzecz jasna. Chociaż lubi się droczyć i mi dokuczać. Czemu nie dałam mu numeru? Głupia jestem, przecież takiego chłopaka to ze świecą szukać... No ale dobrze, trudno, zaprzepaściłam szansę na takiego chłopaka......

Historia pewnej miłości... ,,Spotkanie''

Hej, a więc dzisiaj zaczynam nowy ciąg nowej historii. To jest moja druga opowieść, i mam nadzieję, że będzie lepsza od poprzedniej. Proszę o komentarze i zostawcie po sobie jakiś ślad, gdyż nie wiem, czy warto pisać. Życzę miłego czytania.


.....................


W końcu piątek. Wracałam ze szkoły jak zwykle zatłoczonym autobusem. Na szczęście miałam miejsce siedzące.  Dzisiaj w szkole nie było nic ciekawego. Sprawdzian z matmy, potem jeszcze chemia, ale całe szczęścia jadę już do domu. Zazwyczaj wracam samochodem, albo z moim tatą, albo z bratem, jednak dzisiaj nikomu nie pasowało, aby po mnie przyjechać. Zmuszona zostałam do podróży autobusem. Niestety to nie takie łatwe, bo aby dostać się do domu muszę przesiąść się w inny numer autobusu. Całe szczęście ten drugi zazwyczaj jest prawie pusty. No dobrze, ale przejdźmy do mnie. Mam na imię Ania i chodzę do drugiej klasy Liceum.

Łucja i Artur - Część 5

No to czas na kolejną część. Bardzo proszę o Wasze opinie. Chciałabym wiedzieć czy w ogóle warto dalej pisać.


.............
-Córcia co chcesz na kolację?
- Nic mamo, pójdę się położyć. Dobranoc.

Co jej się stało?- pomyślała mama, jednak i tak przyrządziła Łucji kolację.
Ta położyła się i rozmyślała, o tym co się dzisiaj wydarzyło. Zajrzała na facebook-a a tam:
,,Dziękuję za dzisiaj''.....
............

Część 5

Łucja zamknęła oczy i pogrążyła się śnie, którego głównym bohaterem był on- jej kochany Artur.

Rano, gdy dziewczyna wstała, jak zwykle ogarnęła się, spakowała do szkoły i ruszyła w drogę.

Łucja i Artur - Część 4

Hej, dzisiaj postanowiłam napisać jeszcze jedną część, bo jest piątek, a w tygodniu nie miałam za bardzo czasu, więc życzę miłego czytania. :D  KOMENTUJCIE, chciałabym wiedzieć, czy warto pisać dalej?

............

Łucja nie wiedziała co ma myśleć, ale zadzwonił dzwonek i wszyscy ruszyli do domu. W drodze rozmawiali głównie o szkole, jednak gdy doszli przed dom Łucji, Artur powiedział:
- To do zobaczenia później, zadzwonię jeszcze.
- Ok- Łucja niepewnie, ale zdecydowała się dać chłopakowi buziaka w policzek. Nic nie mówiąc uciekła do domu, spojrzała na niego tylko przez ułamek sekundy, gdy zamykała drzwi...

............


Część 4

Łucja 

Co ja zrobiłam, czy ja zgłupiałam? Co on sobie pomyślał? Przecież on na pewno chciał się ze mną tylko kolegować. Na pewno pomyślał, że jestem nachalna. O nie, straciłam go. Jestem pewna, że nie zadzwoni, a jutro nie przyjdzie po mnie, żebyśmy razem poszli do szkoły. Szkoda.. Ale i tak nie żałuję tego buziaka. Poczułam jego ciepło, poczułam, że to jest chłopak, w którym się zakochałam...

Łucja i Artur - Część 3

Zapraszam na  trzecią część opowiadania :) Życzę miłego czytania, i przepraszam, że tak późno :D Zachęcam do KOMENTOWANIA!!!.. :D

...........
Łucja zarumieniła się i aby to ukryć wstała i poprawiła fryzurę, jednak coś jej nie pozwalało dalej iść...
...........

CZĘŚĆ 3

- Co się stało? - zapytał Artur wstając - coś Cię boli?
- Tak, nie, nie wiem... Chyba mam coś z kostką, nie mogę iść. Ałaa..- wymamrotała Łucja
- Usiądź tutaj - Artur wskazał ławkę, która była tuż za nimi.
Chłopak pomógł Łucji usiąść, po czym zaczął badać jej kostkę. Ruszał nią w każdą stronę..
- Ałłła...- cierpiała dziewczyna

Łucja i Artur - Część 2

Hej, zapraszam na drugą część i zachęcam do komentowania i oceniania :D

......
Dziewczyna tylko pokazała swoje białe zęby w szerokim i pięknym uśmiechu, po czym zajęła jedyne wolne miejsce w klasie- obok chłopaka, którego wiedziała, że dzisiaj gdzieś już go spotkała, ale gdzie?....
......

Część 2

-Cześć-powiedziała do siedzącego chłopaka, i usiadła obok.
-Siemka- odpowiedział cudownie się uśmiechając - jak tam w nowej szkole?
-Dopiero zaczynam się oswajać, nie miałam przyjemności jeszcze nikogo poznać. 
- A więc jestem Artur, miło mi Cię poznać- powiedział, po czym podał Łucji rękę.

Łucja i Artur - Część 1

Hej, chciałabym Was uprzedzić, że to moje pierwsze opowiadanie, i prosić o wyrozumiałość. Jeżeli Wam się spodoba, to komentujcie, a jeśli nie to TEŻ KOMENTUJCIE XD :D Zapraszam na pierwsze opowiadanie, które będzie w kilku częściach. Miłego czytania :D

CZĘŚĆ 1

W końcu nadszedł ten dzień. Łucja minęła próg nowego mieszkania. Przestronny salon, długi przedpokój i ogromne okna- to pierwsza rzecz jaka rzuciła się jej w oczy. Dziewczyna nie była zbytnio zadowolona z przeprowadzki, jednak inaczej się nie dało, gdyż jej rodzice dostali tutaj pracę. Oboje byli lekarzami, lecz Łucja nie narzekała na brak dla niej czasu z ich strony. Wręcz przeciwnie- zawsze mogła z nimi porozmawiać, wygadać się a nawet wypłakać. Rodzice byli jej największymi przyjaciółmi.